Blog

Czym są zaburzenia obsesyjno-kompulsywne u dzieci i młodzieży oraz jakie są jego przyczyny?

12 marca 2023

Dziecięce zaburzenie obsesyjno-kompulsywne jest zaburzeniem przewlekłym i niewątpliwie wpływa na całościowe funkcjonowanie pacjenta. Objawy obejmują nawracające i wywołujące cierpienie psychiczne obsesje i kompulsje, czyli myśli i czynności natrętne.

U dzieci obsesje i kompulsje skupiają się przede wszystkim na:

  • temacie brudu,
  • zarazków,
  • lęku przed wyrządzeniem krzywdy sobie lub innym,
  • konieczności skrupulatnego sprawdzania,
  • liczenia,
  • sprawdzania np. zamkniętych drzwi,
  • układania,
  • mycia,
  • porządkowania,
  • dotykania,
  • wielokrotnego czytania ,
  • przepisywania,
  • wielokrotnego modlenia się.

Przyczyny nerwicy natręctw są złożone. Mogą być zarówno genetyczne, jak i biologiczne, środowiskowe, czy czysto psychologiczne. Zagrożenie występowania OCD z pewnością może potęgować niestabilne środowisko wychowawcze. Wpływ mają doświadczenia z dzieciństwa np. sztywne i radykalne zrozumienie obowiązku, brak okazywania emocji w rodzinie, surowa dyscyplina, stosowanie kar. Znaczenie ma również obecne środowisko, w którym dana osoba odczuwa wysoki poziom lęku, czy brak odpowiedniego wsparcia emocjonalnego.

Do przyczyn zaliczyć można także nieprawidłowości wynikających z budowy anatomicznej mózgu lub zaburzenia funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego. Nerwica natręctw może być zatem wynikiem przebiegu schorzeń neurologicznych. Pojawia się też mowa o obciążeniach okołoporodowych. Do przyczyn zalicza się również przeżycia danej osoby, które wywarły znaczący wpływ na poważne nieszczęście osobiste lub bliskich. Istnieją przesłanki wskazujące na to, iż nerwica natręctw może się rozwinąć w następstwie infekcji paciorkowcami.

Większość młodych osób doświadcza zarówno obsesji, jak i kompulsji, choć występowanie tylko jednych lub tylko drugich jest wystarczającym warunkiem postawienia diagnozy OCD. Objawy są podobne u obojga płci, choć z badań wynika, iż częściej zaburzenie to dotyka chłopców. OCD ujawnia się zazwyczaj między ósmym a jedenastym rokiem życia, choć zdarzają się pacjenci trzy- lub czteroletni. Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne występuje średnio u jednego lub dwojga dzieci na sto.

OCD charakteryzuje się stopniowym nasileniem. Zaostrzenie stanu następuje zazwyczaj w okresach wzmożonego stresu, choroby i zmian w życiu.

Zaburzenie prowadzi do znacznego upośledzenia funkcjonowania pacjenta w wielu obszarach, najczęściej w obszarze edukacji oraz relacji z członkami rodziny i rówieśnikami. Często z OCD występują zaburzenia lękowe, zaburzenia nastroju, ADHD i zaburzenia tikowe.

Jedną z terapii, która ma wysoki wskaźnik skuteczności w leczeniu tego typu zaburzeń jest terapia poznawczo – behawioralna (CBT). Leczenie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego będzie głównie polegało na stosowaniu stopniowej ekspozycji z powstrzymywaniem reakcji (zmiana behawioralna).

Źródło: Langley, A., Piacentini, J., Roblek, T. (2018). Terapia zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego dzieci i młodzieży.

Autor tekstu: mgr Daria Stanicka (pedagog, psychoterapeutka CBT).

Umów wizytę

Adres gabinetu
ul. Walczaka 25
(parter-po lewej stronie)
66-400 Gorzów Wlkp.

Telefon
+48 668 117 693

Odwiedź mnie na

    Formularz kontaktowy





    Ważne: Użytkowanie strony oznacza zgodę na używanie plików Cookies i innych technologii. Więcej w polityce prywatności