Depresja NASTOLATKÓW. Co wybrać: leki, psychoterapię czy terapię łączoną?

17 października 2020

Podczas spotkań jakie było mi dane przeprowadzić z nastolatkami i ich rodzicami, często zadawano mi pytanie, jaką formę leczenia wybrać? Kiedy i w jakim momencie ważna i skuteczna jest psychoterapia, a kiedy należy rozpocząć leczenie farmakologiczne?
Obecnie, wśród specjalistów panuje ogólne przekonanie i zgoda, że w depresji lekkiej i umiarkowanej metodą od której należałoby zacząć proces leczenia jest psychoterapia, zwłaszcza terapia poznawczo-behawioralna (CBT). W przypadku występowanie depresji ciężkiej oraz gdy objawy utrzymują się od dłuższego czasu, lepszym rozwiązaniem będzie proces leczenia farmakologicznego.

Jest wiele badań, które pokazują dużą skuteczność połączenia dwóch metod: terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) oraz leczenia farmakologicznego szczególnie u pacjentów z depresją umiarkowaną.

O czym warto pamiętać:

• psychoterapia nie ma skutków ubocznych
• podczas terapii zdobywa się umiejętności, które chronią przed nawrotami
• leki działają szybciej niż psychoterapia
• leki mogą mieć skutki uboczne
• połączeni psychoterapii CBT oraz leczenia farmakologicznego przynosi szybszą poprawę stanu zdrowia oraz mniejsze ryzyko nawrotu.

Z mojego doświadczenia wynika, że leczenie nastolatków na oddziale psychiatrycznym budzi często wiele emocji. Choć decyzja o podjęciu takiego leczenia jest trudna, to często jest również nieunikniona.  Potrzeba hospitalizacji może być decyzją w momencie, gdy dotychczasowe formy leczenia były nieskuteczne. Nieskuteczność w leczeniu depresji nastolatków może być związana nie tylko z wyborem niewłaściwej formy wcześniejszego leczenia, ale również z trudnością w podejmowaniu jakiejkolwiek aktywności przez młodego człowieka, jak również  bezradnością rodziców/opiekunów.

Więc, kiedy konieczna jest hospitalizacja?

Wskazania do hospitalizacji można podzielić na bezwzględne, do których zaliczamy:

• myśli samobójcze z tendencją do realizacji
• objawy zagrażające życiu (odmawianie jedzenia, picia, wstania z łóżka i in.
• objawy psychotyczne (słyszenie głosów, urojenia, poczucie braku kontaktu z własnym ciałem i in.

Natomiast o drugiej grupie, czyli wskazaniach względnych mówimy, gdy:

• widoczny jest brak efektów leczenia ambulatoryjnego
• posiadamy informację ze strony nastolatka, że nie czuje się bezpiecznie i że sobie nie radzi
• nastolatek nie jest w stanie realizować swoich potrzeb i czynności w ciągu dnia
• występują myśli samobójcze, samookaleczenia
  

Źródło:
Ambroziak,K., Kołakowski, A, Siwek,K. Depresja Nastolatków. Gdańskie wydawnictwo psychologiczne. Sopot 2018.