- ACT
- Aktualności
- Artykuły
- ataki paniki
- Bezpłatna pomoc
- CBT
- depresja
- diagnoza
- Grupy wsparcia
- lęk
- psychoterapia
- relaksacja
- senior
- sprawność intelektualna
- strach
- terapia schematów
- Terapie grupowe
- uzależniania
- Warsztaty
- zaburzenia nastroju
Podatność na depresję – a osobowość AUTONOMICZNA i SOCJOTROPICZNA
2 listopada 2020
Depresja to zaburzenie nastroju. Rozpoczynający się epizod depresji trudniej jest zauważyć niż chorobę fizyczną. Rozpoznanie, że dzieje się coś złego z dzieckiem/nastolatkiem ułatwiają te objawy, które wiążą się ze zmianą zachowania. Zazwyczaj można zauważyć: zaniedbywanie swojego wyglądu, niechęć do wstania z łóżka, problemy z koncentracją uwagi, trudności w szkole, izolowanie się od znajomych, spędzanie zbyt dużej ilości czasu przed komputerem.
Ogólnie przyjmuje się, że w podatności na depresję można wyróżnić 2 charakterystyczne podtypy:
– podtyp zależny
– podtyp samokrytyczny
Mówiąc o podtypie zależnym można założyć, że wykształca się on w relacji w dzieciństwie i dotyczy lękowo – ambiwalentnego przywiązania, czyli takiego, w którym naprzemiennie może występować bliskość, dostępność, wsparcie, poczucie bezpieczeństwa oraz niedostępność, niestabilność, pobłażliwość i zaniedbanie.
Poczucie wartości osób z podtypem zależnym jest uzależnione od innych.
Osoby, które są reprezentantami podtypu samokrytycznego przejawiają nadmierną samodzielność. Taka postawa mogła wykształcić się w rodzicielskim wychowaniu, które było oparte na nadmiernej kontroli, karaniu i odrzuceniu. Osoby takie nie doświadczyły ciepłych relacji/uczuć, a ich opiekunowie byli nastawieni na efekty i cele, a nie na budowanie wartościowych i ważnych relacji.
Poczucie wartości osób z podtypem samokrytycznym jest uzależnione od osiągnięć i poczucia autonomii.
Twórcza terapii poznawczej – A. Beck wskazuje, że niektóre rodzaje negatywnych doświadczeń z dzieciństwa i dorastania – głównie z rodzicami – mogą prowadzić do wykształcenia się dysfunkcjonalnych przekonań, tzw. schematów depresogennych, które są destruktywne i sztywne.
Zależność pomiędzy wczesnymi doświadczeniami w dzieciństwie, a objawami depresyjnymi można przedstawić w następującej kolejności:
1 – WCZESNE DOŚWIADCZENIA
2 – DYSFUNKCYJNE PRZEKONANIA
3 – STRESOR
4 – UJAWNIANIE DYSFUNKCYJNYCH PRZEKONAŃ
5 – AUTOMATYCZNE MYŚLI NEGATYWNE
6 – OBJAWY DEPRESYJNE
Terapia poznawczo‐behawioralna ma za zadanie nauczyć pacjentów, aby traktowali własne depresogenne przeświadczenia jako hipotezy, które trzeba sprawdzić empirycznie, a także poddać próbie kontroli i korygowania automatycznych myśli negatywnych.
Źródło:
Ambroziak,K., Kołakowski, A, Siwek,K. Depresja Nastolatków. Gdańskie wydawnictwo psychologiczne. Sopot 2018.